Downhill & enduro - alles over MTB's en uitrusting voor harde afdalingen en grote sprongen

Je kunt de volgende zwaartepunten verwachten: 

• MTB-gravity en de speciale disciplines 
• Enduro vs. downhill 
• Hoe is een enduro-MTB opgebouwd? 
• Waaraan is een downhill-MTB te herkennen? 
• E-enduro en e-downhill-bike – Daarmee heb je geen lift nodig  
• Fietsen in het gravity-bikepark 
• Welke MTB-uitrusting heb ik nodig in het bikepark? 
• Mooie outfits voor adrenaline-junkies  
• Helm, bril en bijzonder stabiele MTB-schoenen 
• MTB-onderdelen om nog harder te shredden 
• Vering 
• Wielen 
• Banden 
• Remmen 
• Cockpit 

Mountainbikers en wielerliefhebbers hebben het vaak over termen zoals gravity-MTB of park-ride. Maar wat betekenen die termen en welke eisen stellen deze disciplines aan je mountainbike en je toekomstige downhill- & enduro-uitrusting?  

Deze en andere belangrijke vragen over enduro- en downhill-mountainbiken beantwoorden wij in de onderstaande tekst. 

Gravity-mountainbiking is het rijden op offroad-terrein met obstakels waarmee je de zwaartekracht overwint en loskomt van de grond. 

In principe bestaat MTB-gravity uit de volgende disciplines: enduro, downhill, freeride, park, 4X, dual. Deze stellen bijzondere eisen aan je uitrusting. In de BIKE24 MTB-Gravity-Shop vind je alles wat je nodig hebt om aan deze eisen te voldoen. 

Twee zeer populaire disciplines respectievelijk terreinsoorten bekijken we nader. 

Enduro is een gravity-MTB-variant die de afgelopen jaren steeds populairder is geworden. Dat komt onder andere door de veelzijdigheid van de mountainbikes en de uitrusting, wat op echte enduro-trajecten ook dringend nodig is. Een enduro-trail is een combinatie van pittige klim- en stijle afdalingspassages, die voorzien zijn van sprongen, drops en andere obstakels. Daarbij is het terrein bovendien vol met stenen en wortels. Daarom moeten enduro-gravity-riders een uiterst verfijnde rijtechniek, een goede conditie en ook wat heldenmoed hebben. 

De top wat betreft rijvaardigheid en daarmee de zwaarste MTB-gravity-discipline is downhill. De trajecten hebben een continu sterke daling en zijn bovendien vol van kunstmatige obstakels, zoals zeer hoge sprongen en drops, zogenaamde gaps, road-gaps, tables, steile bochten, steenvelden, worteltapijten en meer. Renner en materiaal moeten bestand zijn tegen extreme belastingen en daarom worden een downhill-bike en beschermende uitrusting alsmede een helm met volledig vizier en protectoren uitdrukkelijk aanbevolen. 

Bij het veeleisende trail-shredding met veel gravity moet je enduro-bike tegen een stootje kunnen. De stabiele van aluminium of extra licht carbon gemaakte mountainbikes zijn in de regel volledig geveerd en hebben vóór een veerweg van ca. 150 - 170 mm en achter tot 170 mm (bruikbare veerweg afhankelijk van het achterbouwsysteem). 

De nodige voortbeweging wordt vaak geleverd door 1x11-12 versnellingen met bijzonder hoge cassette-bandbreedte, zodat je op eigen kracht kunt klimmen. Nog een kenmerk zijn de bijzonder populaire, in hoogte verstelbare dropper-zadelsteunen. Deze maken aangenaam trappen mogelijk en zorgen tegelijkertijd voor voldoende beenvrijheid bij afdalingen. 

Wat is er verder nog belangrijk bij de afdaling? Natuurlijk krachtige remmen - veel gravity-enduro-bikes hebben vier-zuiger-schijfremmen in combinatie met 200 mm remschijfdiameter vóór en 180 mm achter.  

Om ervoor te zorgen dat zowel versnellen als remwerking optimaal overgebracht worden en je zelfs hoge drops succesvol kunt afwerken, hebben enduro-bikes brede en stabiele 27,5-inch- (650B) of 29-inch-wielen. 

Deze rollen op volumineuze banden met noppenprofiel en versterkt karkas. 

Ondanks deze indrukwekkende prestatiekenmerken hebben enduro-MTB's vaak een relatief gering gewicht van rond de 14 kg. Daarmee kun je met enduro-MTB's nog goed klimmen, zijn ze flexibel op vlakke stukken en in de afdaling en op trails lijken ze op een freerider of downhill-bike. 

De rijmanoeuvres en snelheden bij downhill-mountainbikes zijn net zo ongelooflijk als de tegenwoordig gebruikte mountainbikes. 

Frame en opbouw zijn stabiel voor hoge, verre sprongen of harde steenvelden. Als je naar de geometrie kijkt, zoals de bijzonder steile zit- en vlakke stuurhoek, wordt snel duidelijk, dat deze volledig geveerde gravity-bikes 100% voor afdalen met hoge snelheid zijn gemaakt. 

Daarbij is het traject voorzien van steile bochten, wall-rides, extreme sprongen en drops. Om de daarbij optredende krachten de baas te zijn, is er veel veerweg nodig. Op het voorwiel is bijna altijd tot 200 mm en op het achterwiel minimaal 190 mm beschikbaar. De slag achter hangt daarbij voornamelijk af van de combinatie van dempers en frame-achterbouw-kinematiek. 

Bij een niveauverschil van gemiddeld 20%, zoals op het DH-traject in Leogang, is een hogere overbrenging niet nodig. De meestal 1x7-10 versnellingen zijn met smal uitgevoerde cassettes uitgerust en gemaakt voor duurzaamheid. 

Om ervoor te zorgen dat je bij de meest extreme gravity-discipline ook betrouwbaar kunt afremmen, worden downhill-bikes met bijzonder krachtige 4-zuiger-schijfremmen en minimaal 200 mm grote remschijven uitgerust. Kracht en versnelling worden op moderne DH-mountainbikes overgedragen met extreem stabiele 27,5-inch- of 29-inch-wielen van aluminium of carbon. Daarop worden vaak sterk geprofileerde banden met speciaal versterkte karkassen voor stabiliteit en houdbaarheid gemonteerd. 

Gravity-bikes voor downhill-gebruik maken hoge snelheden op technisch veeleisende trajecten en verre sprongen met veel air-time mogelijk. Klimmen is, vanwege de geringe overbrenging en een gewicht van vaak meer dan 16 kg, slechts beperkt mogelijk. 

Wie kent het niet? Met maximale inspanning ga je met de enduro-MTB bergop en denkt daarbij: "Ik stap zometeen af!". Enkele momenten later ben je dankzij de adrenaline-kick en flow alles weer vergeten. Op een warme zomerdag staat er voor het bike-park vaak een wachtrij tot aan de parkeerplaats - dan zit er vaak niets anders op dan weer naar huis te gaan. Wat dacht je dan van MTB's, die bij het klimmen en afdalen lijken op een lichte motorcrossfiets? E-enduro's en e-downhill-bikes kunnen dat bieden. Maar dat is nog niet alles: ze zijn voor bijna alle leeftijdscategorieën het hele jaar door geschikt – parkride is ook in de winter mogelijk 😉. Daarbij maken e-enduro's veeleisende bergtochten en e-downhill-bikes freeride-ritten voor technisch ervaren, maar conditioneel niet zo fitte renners (weer) aantrekkelijk. E-bike-enduro's worden steeds populairder, omdat ze met voldoende reserves voor de meeste ride-stijlen aantrekkelijk zijn en ze je desondanks op tamelijk lange ritten met elektrische motorondersteuning overal omhoogbrengen. Natuurlijk hebben alle fully-modellen een geveerde achterbouw. Een positieve bijkomstigheid van het hoge totaalgewicht (20 kg en meer): dankzij de verhoging van de geveerde massa en slack-geo rijden deze e-bikes downhill met een bijzonder rustige loop over de trail. De fietser kan zich met minder inspanning concentreren op sturen en remmen. Over het algemeen gebruiken alle hoogwaardige e-MTB's momenteel het middenmotorconcept, wat van pas komt om de bikes ook in de zweeffase goed te kunnen uitbalanceren. Bovendien komt het voorwiel bij het klimmen niet oncontroleerbaar omhoog. De motoren overtuigen met een piekvermogen van maximaal 800 Watt en ondersteunen je continu met 250 Watt.   

Een MTB-park bestaat uit kunstmatig aangelegde, op afdalingen gerichte banen, die normaliter in 3 moeilijkheidsniveaus verdeeld zijn - blauw = eenvoudig, rood = gemiddeld, zwart = moeilijk. Bij de banen wordt er wat betreft de gesteldheid vaak verschil gemaakt tussen de volgende MTB-gravity-disciplines: flow-trail, pump-track, single-trail, 4X, slope-style-koers, enduro, MTB-freeride zonder park en downhill. De ook als “lines” aangeduide banen zijn voorzien van verschillende hindernissen:  

Flow-trail = minder, lichte...tot downhill = vele, veeleisende hindernissen 

Via de zogenaamde chicken-lines kun je om bijna alle hindernissen heen rijden. 

Een bijzonder pluspunt van bike-parks is de transfer naar de start via lift of shuttle. Je gaat meestal van start vanaf een startplatform: voor een krachtige versnelling. Op de baan kun je vaak afslaan naar andere lines. Langs de trails zijn gevaarlijke delen gemarkeerd en aanvullend beveiligd. 

Onze ervaring is, dat je met een trail-fully of een downhill-MTB met lange slag bij de park-ride het meeste plezier hebt en dat je hiermee met enige ervaring op alle banen kunt rijden. Eigenaren van XC- en trail-hardtails komen daarentegen op flow- en single-trails alsmede pump-tracks volledig aan hun trekken. Als het door jouw bezochte bike-park een slope-style of dirt-line heeft, heb je een speciale dirt-jump-bike nodig. 

Als je al eens in een MTB-park bent geweest, weet je hoe het er aan toe gaat. Om op te warmen rijd je over de flow-trail of pump-track en dan kun je gaan uitproberen en versnellen. 

Een goed zittende helm met overtuigende veiligheidsfuncties is daarbij verplicht.  

Omdat er bij het opzoeken van de grenzen ook wel eens iets mis kan gaan en het letselgevaar bij sprongen en technisch veeleisende passages groter wordt, adviseren wij aanvullende beschermende uitrusting zoals knie- en scheenbeschermers, elleboogbeschermers, een rugprotector, een protectorshirt of -vest en, als het heel moeilijk wordt, een nekbrace. 

Veel bike-parks geven op hun website ook informatie over de voorgeschreven veiligheidsuitrusting. 

Downhillers, freeriders en inmiddels ook enduro-mountainbikers moeten een full-face-helm dragen. Deze biedt aanvullende kinbescherming en is ideaal voor de combinatie met goggles. 

Als je regelmatig te vinden bent in het bike-park, moet je ook bijzonder robuust MTB-schoeisel dragen. Speciale modellen gravity-schoenen zijn in het teen- en hielgedeelte versterkt en bieden dankzij speciale zolen meer grip op flat-pedals. 

Ter aanvulling van je MTB-bike-park-uitrusting wordt ook een kleine bike-rugzak naar keuze met drinkzak en geïntegreerde rugprotector aanbevolen. Deze moet voldoende ruimte bieden voor een regenjas, mini-gereedschap, een pomp, een binnenband en reparatieset alsmede een paar energierepen. 

De betreffende baantypes stellen verschillende eisen aan de instelling van je vering. Daarom adviseren wij ook de aanschaf van een demperpomp.  

Om ervoor te zorgen dat je cockpit niets van z'n glans verliest door de sleepliftbeugel, kun je bijvoorbeeld een stuurlint, een oude binnenband en dergelijke eromheen wikkelen. 

Zien en gezien worden: coole jerseys en longsleeves alsmede bijpassende handschoenen, een veilige helm met goggles en natuurlijk belastbaar schoeisel zijn op de trail net zo belangrijk als een snelle bike. Pure gravity-shirts hebben een relatief comfortabele snit, zodat er voldoende ruimte is voor protectoren en beschermers onder de longsleeve-jersey. Ze bestaan meestal uit sneldrogend textiel, omdat de rijwind tijdens de downhill erg fris kan zijn. Enduro-renners, die een hele dag of meerdere dagen op het zadel natuurpaden bergop en -af verkennen, dragen vaak half-zip bike-jerseys met normale snit of simpelweg katoenen T-shirts met coole motieven. Protectoren voor de rug of protectorshirts worden meestal niet gebruikt. Bij de broeken voor enduro- en downhill-mountainbiken geldt in eerste instantie 'form follows function' en daarom hebben de functionele MTB-shirts en -broeken voor draagcomfort respectievelijk bewegingsvrijheid op de juiste plekken een brede snit. Daarmee blijft er bijvoorbeeld op het zitvlakgedeelte voldoende ruimte voor een binnenbroek met zeem of protectorbroek en kun je er probleemloos kniebeschermers onder dragen. Lange MTB-broeken worden meestal bij de kuiten weer smaller of kunnen, net zoals de shorts, opgestroopt worden. Zo fladdert er niets tijdens de afdaling en wordt gevaarlijk vasthaken voorkomen. Op de trail drukt en schuurt er in het beste geval niets en blijft alles ongeacht het weer van binnen en buiten droog. Dit is mogelijk dankzij elastisch functioneel weefsel (bijvoorbeeld met membraan tegen vocht en wind), ventilatiesystemen bijvoorbeeld met mesh- of netinzetstukken, elastische boordjes alsmede platte of verplaatste naden. Het zitvlakgedeelte en de binnenkanten bij de bovenbenen zijn vaak nog versterkt voor aanvullende duurzaamheid. 

Downhillers dragen bij wat hogere temperatuur ook graag lange MTB-broeken, die bij de kuiten een skinny snit hebben. Daarmee wordt het aantal schaafwonden bij ongewild bodemcontact beperkt en de luchtweerstand wordt niet onnodig verhoogd. Enduro-mountainbikers kiezen bij warm weer voor bermuda-shorts, zodat knie en bovenbeen wat meer beschermd zijn tegen de zon, maar vooral tegen ruwe oppervlakken zoals rotswanden. Wat betreft beschermende kleding spelen ook handschoenen met lange vingers een belangrijke rol. Dunnere modellen bieden al bescherming tegen krassen door kleine takken en verhogen tegelijkertijd de grip op stuur en remhendel. Als je echt op volle kracht wilt gaan, kun je beter kiezen voor MTB-handschoenen met aanvullende kunststof versterkingen op de bovenkant van de hand. Bij klappen op takken en stenen randen voorkomen ze vaak ook erger. 

Om je perfecte gravity-outfit compleet te maken, heb je nog een goed passende helm met bril en stabiele schoenen nodig. Wat betreft hoofdbescherming is er voor enduro-renners een breed aanbod. Als trail en omstandigheden relatief gemiddeld zijn (bijvoorbeeld scherpe bochten, vlakke trappen, kinderkopjes) gebruiken veel renners een op het achterhoofd en aan de zijkanten verder naar beneden getrokken, maar nog altijd goed geventileerde halve schaal. Aan de voorkant zijn de helmen met een langer en opklapbaar vizier uitgerust. Daarbij dragen de enduro-fietsers naar wens stijlvolle full-frame-brillen of goggles. MTB-gravity-goggles zijn speciale brillen met eendelige lens, die optimaal beschermen tegen stof, vuil, vocht en tocht. Bovendien kunnen ze beter gereinigd en bij wedstrijdgebruik met een afscheurvizier worden gecombineerd. Als het terrein moeilijker wordt of als je in het bikepark de downhill-lines met sprongen en drops onveilig wilt maken, is een full-face-helm waarschijnlijk de betere oplossing. Ze bieden goede, volledige bescherming, zijn echter vanwege ontbrekende ventilatiemogelijkheden minder geschikt voor tochten. Als je graag het beste uit twee werelden wilt, kan een modulaire full-face-helm het perfecte compromis zijn. Van flow-achtige trails of voor transfers steek je de kinbeugel in de bike-rugzak en als de moeilijkheidsgraad toeneemt, monteer je deze weer aan de helm. Als je op steil terrein met een full-face helm rijdt, moet je deze in ieder geval met MTB-goggles combineren. Het gezicht wordt door de helm en goggles optimaal beschermd. Omdat de goggles via de riempjes met de helm verbonden zijn, gaat het op- en afzetten ook gemakkelijker. Bij regen en natte omstandigheden worden gezicht en ogen tegen te veel modder beschermd. 

Op grote voet: Enduro- en downhill-bike, alsook kleding en beschermende uitrusting zijn robuuster en ook MTB-schoenen voor gravity moeten meer op duurzaamheid en bescherming gericht zijn. Daarbij kun je halfhoge schoenen of enkelschoenen voor meer veiligheid gebruiken. De buitenzool moet op een bijzonder groot contactoppervlak tussen flat-pedals of klikpedalen met grote kooi zijn afgestemd. Dit wordt bij de verkrijgbare schoenmodellen voor enduro en downhill vaak bereikt door een grote laag rubber met negatief noppenprofiel of noppenprofiel met extra grip. Schoenzolen voor klikpedalen hebben meestal nog een speciale geleiding in het pedaalplaatgedeelte, om het op- en afstappen ondanks vaste verbinding eenvoudiger te maken. De voorste en achterste zoolrand moeten voor meer afrolcomfort bij het wandelen schuin zijn gemaakt. Verder bovenaan zijn hiel- en teengedeelte op een goede gravity-schoen ter bescherming versterkt. De middenvoet wordt idealiter nog door een grote, gevoerde beschermtong ondersteund. De schoensluiting is meestal een klittenbandsluiting, die de schoen nog aanvullend op de middenvoet of enkel fixeert. Maar ook binnenin moet een passende MTB-schoen op de zware belasting afgestemd zijn. Daarbij worden hoogwaardige tussenzoolsystemen gebruikt, die enerzijds schokken dempen en anderzijds de schoen ook stijfheid geven. 

Bij extreme drops en nog hogere sprongen moeten alle MTB-componenten op enduro- en downhill-bikes bijzonder robuust ontworpen zijn. Maar het is ook de massieve en robuuste optiek, die gravity-MTB's voor veel renners aantrekkelijk maakt. Ook de remmen moeten robuuste remkracht leveren en uiterst stabiel zijn. Dit zorgt voor hogere gewichten. Superfitte enduro-renners bijten in een dergelijk geval op hun tanden en klimmen de berg op of gaan indien nodig ook een paar meter te voet. Dit kan bij langere ronden zeer zenuwslopend zijn. Je vraagt je af: Wat vertellen ze me nou, ik rijd downhill en ga met de lift omhoog. Je zou denken dat het bij afdalen dankzij de zwaartekracht niet zo belangrijk is, hoe zwaar de bike is. Maar de vraag is: Hoe is de massa verdeeld en hoe goed werkt de vering? 

Frame-upgrades zijn voor enduro en downhill interessant, om het grootste deel van de massa, de geveerde massa, beter te veren en te dempen. Daarvoor kunnen hoogwaardige veervorken en dempers nauwkeuriger worden ingesteld. Meestal bieden ze bijvoorbeeld een gescheiden instelbaar high-speed- en low-speed-drukniveau alsmede -trekniveau (snel en langzaam in- en uitveergedrag), maar ook wrijvingsarmere dempings- en veringscomponenten. Frame-onderdelen voor enduro-MTB's beschikken in het high-end-gedeelte meestal nog over een pro-pedal-drukniveau- resp. platforminstelling voor minder energieverliezen voor lang klimmen en transfers. Wat betreft de vering wordt als veerelement lucht voor minder gewicht en een snelle instelling gebruikt of worden stalen veren voor maximale houdbaarheid en een extra lineair veringsgevoel ingebouwd. Veren met dubbele brug, die standaard op de downhill-bike aanwezig zijn, zijn ook “veerwegbegrensd” (170 - 180 mm) voor enduro verkrijgbaar, wat een belastbaarder alternatief voor parcoursen met grotere drops en sprongen vormt. Maar ook de achterbouwvering kan met een nieuwe demper worden verbeterd. Een actuele luchtveerdemper voor DH en enduro is altijd nog relatief licht in vergelijking met staal en biedt vele externe verstelmogelijkheden voor on-trail-veranderingen. Maar dat is nog niet alles: echte tuners kunnen ook de interne set-up optimaliseren - trefwoord: shim-stack. Je kiest voor een demper met stalen veer, als je ondanks hardcore-terrein een bijzonder houdbare en onderhoudsarmere variant wil. Met progressieve lichtgewicht veren kan een coil-demper je ook helpen bij de sprongen. Afhankelijk van rijstijl respectievelijk gewicht van de fietser wordt een piggyback-dempermodel (met olie-expansievat) aanbevolen, zodat de olie in het dempingscircuit snel en zonder te schuimen (oververhitting) kan stromen. 

Zoals bij alle MTB's is ook voor DH en enduro de roterende massa van de wielen interessant. Deze kun je achteraf met aluminium en vooral met wielen met carbon velgen worden verlaagd. Wat betreft wielgrootte is 27,5" een vaste waarde geworden, maar 29" worden, afhankelijk van frame en vork, lengte van de fietser en parcoursen, ook interessanter. Ze maken een groter wielcontactvlak, meer tractie en desondanks een beter rolgedrag mogelijk. Carbon is bij velgen en ook in de gravity-sport geen zeldzaamheid meer, aluminium vormt echter ook een solide basis. De velg-bekwijdtes bevinden zich in het bereik van ca. 30 mm. De wielen zijn meestal voor optimalisatie van de spaakhoeken resp. zijstijfheid uitgerust met naven met hogere flens en standaard 32 spaken voor en achter. Belangrijk is bovendien, dat de nieuwe wielen op de bike passen. De vorken en frames van actueel verkrijgbare enduro-MTB's zijn vóór meestal met 15x110 en achter met 12x148 mm steekassen compatibel, op de downhill-bike is dat 20x110 mm / 12x148 mm boost of 20x110 mm boost en 12x157 mm. De loopwielen zijn tubeless-ready. En wat heb je bovendien voor tubeless nodig - de bijpassende banden! 

Deze banden zijn, in vergelijking met de andere MTB-disciplines, natuurlijk met tot 2,6" bredere en met duidelijkere noppenprofielen uitgerust. Naast verschillende maten zijn er ook speciale varianten voor bijv. harde ondergrond met veel losse stenen of modder en natte omstandigheden verkrijgbaar. Ook is het bij de gravity-MTB normaal om verschillende banden te gebruiken.  

Bijvoorbeeld voor een lichter model, geoptimaliseerd voor grip in bochten alsmede op off-chamber-trail-delen en middenprofiel, om de remkracht optimaal op de ondergrond over te brengen. Als tegenhanger kan achter respectievelijk een lichte rollende band met meer anti-lek- resectievelijk penetratiebescherming op de velg worden geplaatst. Specialisten maken bovendien gebruik van noppen-cutters en snijden eigen profielen. Wat betreft uitvoering is het aanbod zeer groot. Aan de ene kant staan relatief lichte, vouwbare tubeless-uitvoeringen met relatief minder zijwand- resp. pechbescherming en de andere kant staan superstabiele, maar ook zware draadbanden met massief versterkte zijwanden. Omdat de banden ook moeten veren en bij lage druk ondanks alle maatregelen niet meer voldoende penetratiebescherming bieden, zijn vaak bandeninlegstukken of meerkamerluchtsystemen tegen lekke banden nodig.  

Ondanks alle lichte-constructie-maatregelen weegt een moderne downhill-bike zelfs met carbon hoofdframe ongeveer 16 kg. Deze en de massa van de fietser moet voor de vaak scherpe bochten of switchbacks ook worden afgeremd. Als je remmen te zwak zijn, moet je controleren of voor en achter minimaal 200 mm remschijven zijn ingebouwd. Als de remkracht dan nog altijd onvoldoende is, kun je sinds korte tijd als laatste redmiddel nog 220 mm grote schijven gebruiken. Op downhill-bikes horen standaard 4-zuiger-schijfremmen, op de enduro zijn echter deels maar 2-zuiger-remsystemen ingebouwd. Met de upgrade naar 4 zuigers kun je voor extra remvermogen zorgen. Een compleet nieuw remsysteem kan echter ook interessant zijn, omdat dit meestal dankzij aluminium bewerking en geoptimaliseerde remvoeringen een betere warmteafvoer en daarmee meer stabiliteit bereikt. Ook bieden de hoogwaardigere remsystemen meestal nog meer instelmogelijkheden aan de remhendel. 

Tot slot gaan we nog kijken naar de optimalisatie van de cockpit. Moderne gefreesde aluminium stuurpennen zijn lichter en kunnen in combinatie met de brede sturen korter resp. stijver uitvallen. Nieuwe modellen bieden ook in de direct-mount-varianten vaak een bredere stuurondersteuning en klemmen steeds vaker voor nog meer stabiliteit op 35 mm diameter. Samen met de tot 800 mm brede, 'flexibele' sturen ontstaat een hoge stabiliteit bij desondanks niet te hoge stijfheid, wat leidt tot meer stuurcomfort. Dankzij de geoptimaliseerde buiswanddiktes zijn meer stabiliteit en flexibiliteit mogelijk. Wat bij carbon door de vezeluitlijning nog beter kan worden omgezet dan bij aluminium.