Altijd tijdig tot stilstand met de juiste fietsrem!

• Aan deze eisen moeten fietsremmen voldoen
• Hoe moderne remmen in elkaar zitten
• Hoe je fietsremmen kunt bedienen - hydraulisch & mechanisch
• Welke soorten fietsremmen zijn er?
• Velgremmen
• Schijfremmen
• Andere types - terugtrapremmen, trommelremmen, enzovoort
• Wat voor remmen hebben racefietsen?
• Wat voor remmen hebben mountainbikes?
• Remmen op kinderfietsen
• Welke fietsremmen zijn beter?
• Fietsremmen onderhouden - onderdelen en aanbevelingenWaarom piepen fietsremmen?

Heb je je ooit afgevraagd waarom een fiets twee remmen heeft? Het antwoord is eenvoudig: het gaat om de veiligheid bij uitval. En omdat dit vooral belangrijk is in het wegverkeer, staat er in het Reglement Verkeersregels en Verkeerstekens 1990: "De remmen moeten in orde zijn en als je handremmen hebt, moet er een rem op voor- en achterwiel zitten." Naast een dubbele levensverzekering maken twee afzonderlijke fietsremmen het ook mogelijk de remkracht te verdelen voor gerichte remmanoeuvres, bijvoorbeeld met een MTB off-road.

Goede remmen voldoen aan bepaalde eisen. Een daarvan is een nauwkeurige dosering, dat wil zeggen geen abrupte, volledige blokkering bij het remmen. Blokkeert je voorwiel, dan kan dat ertoe leiden dat je gevaarlijk met je voorwiel schuift of je achterwiel omhoog komt. Daardoor is het veel moeilijker te sturen en heb je een grotere kans, dat je in natte en koude weersomstandigheden ten val komt. Bij het achterwiel daarentegen leidt blokkeren snel tot slippen - vooral op een losse ondergrond. Bovendien moet de remset aangepast zijn aan de fietser, de rijstijl en het totale gewicht en stabiel zijn. Een terugtraprem is bijvoorbeeld geen goed idee voor bergafwaarts rijden. Ook belangrijk is een duidelijk omschreven weerstands- of wrijvingspunt, deskundigen noemen dat het drukpunt. Om dit alles mogelijk te maken moet ook de cockpitruimte kloppen. De remhendels moeten goed bereikbaar zijn en je hand moet de afstand tussen de hendels en het stuur kunnen overbruggen. Tegelijkertijd is het voor de remwerking ook belangrijk dat de slag van de hendel tot het moment waarop de rem zijn werking ontvouwt, niet te lang is.

Met betrekking tot de werkelijke prestaties, dat wil zeggen de vertraging, zijn er geen wettelijke specificaties. De remmen van de kwaliteitsfietsen van BIKE24 voldoen echter allemaal minstens aan de norm DIN EN ISO 4210-2 of DIN EN ISO 4210-4. Schijfremmen bereiken de hoogste remkrachten vóór velgremmen, terugtrapremmen, trommelremmen, enzovoort.

Om aan de in de vorige paragraaf genoemde eisen te voldoen, hebben alle huidige fietsremmen dezelfde basisconstructie. Deze willen we nu aan je voorstellen.

1. een aandrijving/bedieningseenheid in de vorm van een of twee remhendels aan het stuur of een remhendel en crank
2. een mechanische of hydraulische overbrengingseenheid, vaak een bowden-kabel met mantel, een leiding met hydraulische vloeistof of de ketting bij terugtrapremmen
3. de eigenlijke remeenheid op het wiel - vaak een remklauw, maar ook op een naaf gebaseerde systemen met remblokken
4. een wrijvingsoppervlak, bijvoorbeeld het remoppervlak van de velg, een remschijf of de trommelbehuizing.

Wanneer je als fietser remt, wordt de kracht met nauwelijks waarneembare vertraging en vaak met extra overdracht, dat wil zeggen versterkt, op de remeenheid overgebracht. Daardoor ontstaat de zogenaamde wrijvingspassing tussen remvoering en bewegende wrijvingsoppervlak - de fiets remt!

In Europa is het gebruikelijk dat de voorrem wordt bediend via de linker remhendel en de achterrem - als je geen terugtraprem hebt - via de rechter remhendel.

In de rest van de wereld, bijvoorbeeld in Australië of Canada, worden vaak moto-opstellingen gebruikt: je bedient de voorrem met de rechterhand, de achterrem met de linkerhand. Hydraulische remmen gelden als krachtiger, maar vergen ook meer onderhoud. Mechanische fietsremmen zijn ook zonder extra gereedschap gemakkelijk te onderhouden en af te stellen, maar leveren niet zo veel remkracht. Meer hierover in het volgende hoofdstuk en onder: Fietsremmen onderhouden - reserveonderdelen en aanbevelingen

Je trekt aan de remhendel en je remt. Maar op het moment dat het stroever gaat of de remkracht niet meer zo groot is, vraag je jezelf af: Hoe wordt mijn fietsrem aangestuurd?

De beste manier om daar achter te komen, is door dicht bij het wiel naar de eigenlijke remklauw te kijken. Als je een draad ziet, wordt je rem mechanisch aangestuurd door een bowden-kabel. Heel zelden tref je op oude fietsen ook stangen aan in plaats van bowden-kabels. Als de rem mechanisch wordt bediend, vind je meestal kabelstoppen op het frame. Als er een leiding loopt van de remhendel (reservoir), die soms wat volumineuzer is, naar de remklauw, dan wordt hij hoogstwaarschijnlijk hydraulisch aangestuurd. Hydraulisch betekent dat ofwel minerale olie, remvloeistof (DOT) of, in zeer zeldzame gevallen, water als overbrengingsmedium fungeert.

Er zijn zowel mechanische als hydraulische velgremmen en schijfremmen. In de cyclocross/gravel- en racefietssector zijn er ook hybride remmen. Deze worden mechanisch bediend tot aan een hendel op de remklauw, die op zijn beurt de hydraulische zuigerbeweging in de remklauw in gang zet. Alle andere soorten remmen die momenteel verkrijgbaar zijn, bijvoorbeeld terugtrapremmen, worden mechanisch bediend. De mechanische remmen of remhendels op racefietsen hebben een andere overbrengingsverhouding dan die op MTB's.

Veel fietsers die nog jong van geest zijn kennen ze nog, de (goede) oude soorten remmen: punch-, blok- of zelfs lepelremmen.
Deze vroege vormen van voorwielremmen werden mechanisch aangestuurd via een bowden-kabel of een stang en een rubberen pad of metalen lepel die rechtstreeks op de band werd gedrukt. Snel afremmen was dus nauwelijks mogelijk en de slijtage was erg groot, vooral aan de band.
Het wordt nog avontuurlijker als je bijvoorbeeld de vroege fietsen aan het begin van de 19e eeuw bekijkt. Speciaal voor fietsen ontwikkelde remmen bestonden nog niet. Penny-farthings en later ook veel low-wheelers werden geremd via de vaste aandrijving, dat wil zeggen, bij de direct aangedreven penny-farthings zat de trapas vast aan het beweegbare voorwiel. Bij de low-wheel (meer vergelijkbaar met de huidige fietsen) werd de kracht van de crank via een kettingaandrijving overgebracht naar het vaste tandwiel op het achterwiel - zonder terugtrap, zonder vrijloop. Het aangedreven wiel werkte als een vliegwiel, dat de kinetische energie van de rijder omzette in rotatie-energie, zodat zelfs als de rijder stopte met krachtig trappen, nog altijd bleef voortstuwen. Als de fietser wilde remmen, moest hij tegen de normale draairichting van de krukas in duwen. Abrupt remmen was praktisch onmogelijk en ernstige valpartijen waren het gevolg.

Gelukkig behoren deze tijden tot het verleden. Maar ook vandaag de dag hoeft het niet altijd meteen een schijfrem te zijn. Afhankelijk van het toepassingsgebied kunnen velg- en naafremmen een goed en ongecompliceerd alternatief zijn. In de volgende paragrafen lees je welke soorten fietsremmen tegenwoordig gebruikt worden en welke voor- en nadelen ze hebben.

De meeste fietsers kennen velgremmen op fietsen. Bij dit soort remmen drukken rubberen remblokjes, die op de remarmen gemonteerd zijn, op de remflanken van de velg. Afhankelijk van het type fiets zijn er verschillende soorten remmen. Zo zijn er bijvoorbeeld speciale velgremmen voor racefietsen. Als je een MTB-rijder bent en meer wilt weten, lees dan verder bij Wat voor remmen hebben mountainbikes?.

Op oudere city- en trekking-bikes werden tot eind jaren negentig/begin jaren 2000 cantilever-remmen gebruikt. Later, en nu nog steeds gebruikt in het instapsegment, zijn voor en achter V-brakes ingeburgerd of gecombineerd met terugtrapremmen op het achterwiel. U-brakes vind je tegenwoordig alleen nog als BMX-remmen. Ze vereisen frames en vorken die voorzien zijn van U-brake-aansluitingen. Een bijzondere blikvanger op het gebied van fietsremmen bieden sommige toerfietsen, al dan niet in klassieke stijl. Ze zijn uitgerust met hoogwaardige centre-pull-remmen voor een harmonieus totaalbeeld. Alle velgremmen zijn schuifbaar gemonteerd, bijvoorbeeld op messing trommels, en worden veilig en toch flexibel gemonteerd met behulp van speciale aansluitingen, bijvoorbeeld Canti-aansluitingen.

Een fundamenteel onderscheid bestaat er tussen hendels voor racesturen en hendels voor rechte sturen (MTB-sturen). Bij racefietsen met versnellingen zijn de hendels voor de rembediening geïntegreerd in gecombineerde schakel/remhendels. Voor racefietsen voor beginners zijn aparte dropbar-remhendels beschikbaar. Bij MTB's zijn rem- en schakelhendels meestal aparte eenheden.
Wat betreft de bediening heb je de keuze: er zijn mechanische of hydraulisch geregelde velgremmen. Hydraulisch geregelde velgremmen zijn krachtiger, maar belasten het frame, de vork en de velgen meer.

Omdat de mountainbike-sport zich in de jaren negentig en vooral na het millennium snel ontwikkelde, met steeds extremere routes, moesten ook de fietsremmen steeds beter presteren. Nauw verwant aan motorcross lag het voor de hand om MTB-schijfremmen te gebruiken, vooral voor MTB-downhill. Het wrijvingsoppervlak tussen de remblokken en de schijf is groter dan bij bijvoorbeeld velgremmen. Door de stijvere constructie, de gunstigere hefboom- en drukverhoudingen en de vaak hydraulisch bediende zuigers jzb he meer contactdruk opwekken. Tegelijkertijd worden de remblokken gelijkmatiger aangedrukt en ontstaat er meer wrijving dankzij hun oppervlak - dragermateriaal (staal, aluminium, titanium) en de eigenlijke remblokken van organische materialen of gesinterde metalen. Het eerste wat opvalt bij deze fietsremmen is het centrale element, de remschijf. Dit is een stalen schijf, die tegenwoordig dicht bij de as, rechtstreeks aan de naaf wordt bevestigd door middel van een 6-gaats of centre-lock-bevestiging. Daarbij geldt: hoe groter de schijfdiameter (140, 160, 180, 203, 220 mm), hoe meer remkracht mogelijk is.

Verder is het ontwerp van de remklauw bepalend voor het remvermogen. Hij kan worden uitgerust met twee zuigers - één zuiger plus remblok links en rechts - of met 4 zuigers voor maximaal remvermogen. Als de parameters schijfgrootte, aantal zuigers en rembloksamenstelling compleet zijn uitgeput, krijg je de hoogst mogelijke remkracht bij fietsen. Dit is vooral nodig in het MTB-gravity-segment, bijvoorbeeld voor enduro of downhill, maar ook op de zware e-MTB's.

De remklauw wordt bevestigd aan speciale frame- en vorkbevestigingen - vroeger IS2000 en tegenwoordig alleen nog volgens de postmount- of flatmount-standaard. De bevestigingspunten bevinden zich altijd links, bijvoorbeeld op het frame bij de achterwielas, in de achterste framedriehoek of daarbuiten. Een hydraulische leiding of een bowden-kabel voor mechanische bediening is verbonden met de schijfremeenheid. Op het stuur zit weer een remhendel - bij een racefiets gecombineerd met een versnellingshendel, bij een MTB of singlespeed-racefiets apart. Als de rem hydraulisch wordt bediend, zit er binnenin moderne hendels een reservoir. Hierdoor ontstaat een zogenaamd open systeem, dat voor automatische bijstelling van de remblokken zorgt. Sommige remmen voor e-bikes hebben ook een geïntegreerde motoronderbreker-schakelaar.
Wanneer de rijder de remhendel naar het stuur toe trekt, wordt ofwel de remvloeistof door de hoofdzuiger op de slaafzuigers gedrukt, ofwel trekt de bowden-kabel aan een hendel op de remklauw. Hierdoor bewegen de zuigers meestal aan beide zijden naar de schijf toe.

Eén ding vooraf: alle latere remmen worden mechanisch bediend via ketting, bowden-kabel of, zelden, stangen. Ook nu nog heeft het directe rij- en remgevoel van starre versnellingen zijn fans onder fixed-gear-fietsers. Gelukkig handelt de meerderheid binnen het wettelijke kader en gebruikt minstens één extra voorrem. Om te remmen, skidden fixie-fietsers. Ze verplaatsen hun gewicht zo ver mogelijk naar voren of tillen het achterwiel iets op om de wrijving op het achterwiel te verminderen en duwen met volle kracht tegen de draairichting van de crank in.

Net als bij de fixie kun je het achterwiel ook remmen door terug te trappen via de crank. Het verschil is, dat er een extra remsysteem in de naaf zit (naafrem). Bovendien worden achterwiel en rondsel tijdens het remmen ontkoppeld via pallen. Maar dit beperkt de ruimte aan de binnenkant, bijvoorbeeld voor onderdelen van de naafversnelling. Terugtrapremmen worden, om deze en andere redenen, zoals geringe remkracht en slechte doseerbaarheid, vaak gebruikt op city-bikes voor beginners en kinderfietsen en gecombineerd met een velgrem op het voorwiel. Bij kinderfietsen is de situatie wel anders. Vooral kleine kinderen met weinig handkracht kunnen met een terugtraprem een redelijk remvermogen bereiken.

Ook in de citybike-sector, op vintage-fietsen, omafietsen en tandems vind je steeds weer trommelremmen en rollerbrakes. Dit zijn ook naafremmen, maar die kun je zowel vóór als achter gebruiken en, in het geval van rollerbrakes, met derailleurversnellingen. Rollerremmen hebben meestal een koellichaam dat lijkt op een remschijf en een grote behuizing met koppelsteun. Trommelremmen kun je herkennen aan de relatief grote naafhuizen van een koppelsteun en een bedieningsarm aan de zijkant.

Sinds de jaren zestig zijn op racefietsen velgremmen in de vorm van remlichamen gebruikelijk en nog steeds het meest toegepast. Deze zijn verkrijgbaar als singel-pivot of dubbel-pivot, met korte of lange remarmen. De verwisselbare remblokken zijn direct op de remarmen gemonteerd of in de cartridge-bouwvorm (remblokhouder). Deze racefietsvelgremmen worden gemonteerd via een centrale bevestigingsbout of direct-mount via twee korte schroefdraadbouten op frame en vork - voor direct-mount moeten frame en vork voorbereid zijn. De aansturing kan mechanisch of hydraulisch plaatsvinden met dropbar-remhendels of gecombineerde schakel-/remhendels.

Op het gebied van fietsonderdelen zijn cyclocross-fietsen vaak de innovatieve pioniers onder de fietsen met dropbar geweest. En zo waren ook zij het, die aan het begin van de jaren 2010 de triomf van schijfremmen voor racefietsen inluidden.

Momenteel zijn bijna alle racefietsen alleen nog verkrijgbaar met schijfremmen; velgremmen zijn eerder een zeldzaamheid. Frame en vork zijn torsiestijver ontworpen en worden gecombineerd met steekassen om de remkracht optimaal over te brengen. Dit zijn lichtgewicht 2-zuiger-remsystemen, standaard gecombineerd met 160-mm-remschijven voor en 140 mm achter. Alle hydraulische onderdelen zijn ruimtebesparend geïntegreerd in de schakelremhendel. Het hogere remvermogen dat daardoor ontstaat - vooral in natte omstandigheden - is ook dringend nodig, want de trendy gravelbikes worden soms gebruikt voor zwaarder terrein.
Mechanische dropbar-remmen of -remhendels gebruiken bowden-kabels met peernippels als tegenhouders.

Op oudere MTB's van voor de millenniumwisseling is de remeenheid vaak verdeeld in afzonderlijke remarmen. Tot ver in de jaren negentig waren cantilever-remmen de standaard voor MTB-remmen (korte, tegengestelde remarmen met brug en middenoverbrenging). Later werden krachtiger en eenvoudiger V-brakes (lange parallelle remarmen) gebruikt, dankzij meer hefboomwerking. Alle MTB-velgremmen hebben echter beperkingen wat betreft de maximale bandbreedte en bieden een slechtere werking of minder remkracht in modder en bij natte omstandigheden. De remkracht kon alleen beperkt worden verhoogd door speciale remblokken. Het wrijvingsoppervlak kan nauwelijks worden vergroot bij een constante remdruk, en meer wrijving betekende ook sneller oververhitting bij lange afdalingen. De laatste fase van de evolutie in de vorm van hydraulisch geregelde velgremmen biedt weliswaar meer remkracht, maar vergt veel onderhoud en belast de overblijvende componenten te veel.

Om deze problemen deels uit de wereld te helpen of tot een minimum te beperken, zijn vanaf het midden van de jaren negentig in de MTB-sport steeds vaker schijfremmen gebruikt. Schijfremmen zijn minder gevoelig voor oververhitting en kunnen zelfs bij lange afdalingen in steil terrein veel remkracht leveren die je bovendien gemakkelijk kunt doseren. Alle moderne MTB's voor volwassenen die bij BIKE24 verkrijgbaar zijn, hebben hydraulische schijfremmen.
Bovendien kan de remkracht met acceptabele inspanning worden vergroot door andere remblokken of grotere remschijven te gebruiken - 160 tot 220 mm zijn mogelijk (mits frame en vork compatibel zijn). Remsystemen met meer zuigers zijn ook mogelijk, voor een vaak hogere prijs. Behalve de vertragingswaarden kan ook de stabiliteit (weerstand tegen oververhitting) worden verbeterd door grote schijven, speciale remblokken of specifieke remklauwontwerpen. In XC worden lichte 2-zuigerremmen met vrij kleine schijven gebruikt, in DH brachiaal werkende 4-zuigerremmen met meestal de grootst mogelijke schijven (minstens 203 mm voor en achter). Mechanische schijfremmen zijn tamelijk zeldzaam.
Mechanische MTB-remmen of -remhendels gebruiken bowden-kabels met tegenhouders in de vorm van tonnetjes.

Bijna zo vroeg als lopen, leren ook de kleinste helden op twee wielen hun evenwicht te bewaren. Als ze 2 tot 2,5 jaar oud zijn, beginnen ze bijna altijd met een loopfiets. Meestal leren de kleintjes in zeer korte tijd rijden en beginnen ze samen met hun ouders de uitdagingen van het dagelijks leven onder de knie te krijgen. Een loopfiets met een extra rem of de mogelijkheid die achteraf op het achterwiel te monteren, is meestal een goede keuze. Als ze gemakkelijk te bedienen zijn, stellen ze kinderen in staat om op jonge leeftijd te leren omgaan met handremmen. De afmetingen en verhoudingen van de remhendels zijn speciaal aangepast aan de handproporties en kracht van kinderen. Als de rem soepel werkt en gemakkelijk toegankelijk is, staat niets het plezier in de weg. Daarbij worden ofwel velgremmen in de vorm van V-brakes en remklauwen met side-pull gebruikt, ofwel trommelremmen.

En voordat papa en mama het doorhebben, zit hun dochter of zoon al op een kinderfiets - meestal beginnend met 12" en later 16" en 20". Qua fietsremmen komen deze al aardig in de buurt van een fiets voor volwassenen. Ze hebben vaak een voorrem met remhendel en een achterrem met terugtrapregeling of ook met remhendel. Bij veel 12-inch- en de meeste 16-inch-fietsen zijn de handremmen vaak V-vormige velgremmen. De handkracht en coördinatie van kinderen van 3-5 jaar zijn echter vaak nog onvoldoende. Terugtrapremmen zijn gemakkelijker en intuïtiever te gebruiken, vooral voor jonge beginners, maar ze moeten eerst in positie worden gebracht voordat ze weer gestart kunnen worden, omdat ze geen vrijloop hebben. Overigens vergt een terugtraprem minder onderhoud. Voor oudere kinderen zijn twee verschillend werkende handremmen echter beter dan één handrem en één terugtraprem. Ook bij kinderfietsen zijn niet alle fietsremmen hetzelfde. Er zijn belangrijke verschillen in kwaliteit, waarbij bijvoorbeeld stijve, stabiele remhendels de kracht beter overbrengen, en hetzelfde geldt voor de remarmen. Schijfremmen komen steeds vaker voor op hoogwaardige kinder-MTB's met 16-, 20- en 24-inch-wielen. Dankzij hydraulische 2-zuigerremmen en 160-mm-schijven bieden ze voldoende remkracht voor ouders en kinderen om echte trails te bedwingen.

Conclusie: schijfremmen, hydraulisch of mechanisch, bieden de beste prijs-kwaliteitverhouding en zijn compatibel met de meeste huidige fietstypes, mits ze een modern frame en een moderne vork hebben. Velgremmen kunnen een voordelig alternatief zijn voor racefietsen, trekkingfietsen en stadsfietsen, met enkele beperkingen voor wat betreft de remprestaties.

Remonderhoud - onderdelen en aanbevelingen

Veel mensen kennen het van de auto: slijtageonderdelen op belangrijke punten zoals de aandrijving en, nog belangrijker, de remmen, moeten regelmatig gecontroleerd en vervangen worden. Ook voor de remmen van je fiets is dit zeer aan te bevelen, want ze zijn je levensverzekering. Laat je fiets minstens elk half jaar controleren, of zorg zelf voor het onderhoud met onze checklists.

Remmen-checklist in stilstand

1 Zijn alle remonderdelen, zoals linker- en rechter-remhendel, kabels/leidingen en remeenheden aanwezig? Ja → 2 / Nee → 1a

1a In de paragraaf Hoe moderne remmen in elkaar zitten kun je lezen uit welke onderdelen een fietsrem bestaat en de links gebruiken om de ontbrekende onderdelen te bestellen.

2 Zijn er zichtbare gebreken of tekenen van slijtage, zoals gespleten kabels, zware vervuiling, verdraaide of versleten remblokken? Ja → 2a / Nee → 3

2a Bij mechanische remmen zijn de bowden-kabels na verloop van tijd het probleem, wat vaak merkbaar is aan geknikte of geschaafde kabelmantels, afgerolde kabeleinden en een stroeve werking (zie 4a). Een nieuwe remkabelset is een snelle oplossing. Een ander terugkerend probleem bij velgremmen zijn verdraaide remblokjes, veroorzaakt door losse schroeven (zie 3a). Bovendien kunnen de remblokjes bij visuele inspectie versleten blijken te zijn (velgrem weinig rubber / schijfrem nauwelijks nog remblokmateriaal tussen draagplaat en schijf). Vervanging is eenvoudig, nieuwe remblokjes zijn hier verkrijgbaar. Bij hydraulische fietsremmen kan er ook remvloeistof uit de leidinguitgangen lekken. Dit moet zo snel mogelijk gerepareerd worden met nieuwe afdichtingen en aansluitingen - raadpleeg bij twijfel een gespecialiseerde werkplaats!

3 Zijn alle schroeven aangedraaid? Ja → 4 / Nee 3a

3a Draai alles vast volgens de specificaties van de fabrikant, met geschikte inbussleutels of torx-sleutels of momentsleutels met hulpstukken. Bij schijfremmen moet je ook de middelste borgringen of 6-gaats bouten controleren.

4 Bewegen de onderdelen van de remklauw gelijkmatig en soepel, bijvoorbeeld naar de velg of remschijf en terug? Ja → 5 / Nee → 4a

4a Controleer bij mechanische remmen eerst het bewegende remhendelonderdeel op soepele werking (zo nodig oliën of invetten of vervangen door een nieuwe remhendel). Controleer vervolgens of de losgemaakte bowden-kabel goed glijdt. Als hij stroef beweegt, vervang dan de binnenkabel, de mantel en de eindkappen volledig. Als de rem-unit moeilijk te bewegen is, helpt het vaak om hem te demonteren, vervolgens schoon te maken en met olie te spoelen (zonder remblokken) en dan de verbindingen in te vetten.
Hydraulische fietsremmen zijn grotendeels zelfsmerend, mits ze goed vastzitten. Als de remhendel geen weerstand biedt, lekt er iets - controleer grondiger op lekkage en bezoek een werkplaats - of de rem is te weinig gevuld. In dat geval kun je bij BIKE24 een geschikte ontluchtingsset kopen en volgens de specificaties van de fabrikant ontluchten. Als de zuigers slechts moeizaam bewegen en nauwelijks terugkomen, gebruik dan het door de fabrikant aanbevolen zuigersmeermiddel.

5 Kun je een gedefinieerd drukpunt voelen? Ja → 6 / Nee → 5a

5a Als je rem een mechanische bediening heeft, controleer dan eerst de vrije slag of spanning. Als die te laag is, kun je die meestal aan de remhendel en aan de rem-unit opnieuw afstellen. Het is ook raadzaam om de remblokken opnieuw uit te lijnen.

6 Kunnen de wielen vrij draaien na het remmen? Ja → Ga verder met onze Remmen-checklist in de praktijk / Nee → 6a

6a Bij schijfremmen moet je eerst proberen de remklauw uit te lijnen. Als dat niet helpt, kun je de remschijf nog uitlijnen met het juiste gereedschap. Als je fiets velgremmen heeft, controleer dan de uitlijning van het remhuis en de afstelling van de retourveren op de remarmen. Als het nog steeds sleept, kun je de spanning wat verminderen. Als dit niet helpt, heeft je wiel zijdelingse slag en moet het opnieuw gecentreerd worden.

Remmen-checklist in de praktijk

1 Vraag je partner of een vriend om je te helpen de remweg te meten.

2 Doe je veiligheidsuitrusting aan - helm aanbevolen.

3 Zoek een weg met een droog wegdek, vrij van verkeer. 

4 Versnel voluit of tot de fietscomputer ongeveer 20-25 km/u aangeeft. 

5 Rem met een vloeiende beweging terwijl je zit en kom tot stilstand - trek de voor- en achterrem stevig aan, terwijl je assistent het begin en einde van de remweg markeert.

6 is je remweg ongeveer 7 m? Ja → Gefeliciteerd, je rem werkt goed / Nee → 6a

6a In het eenvoudigste geval zijn de velg, de remschijf en de remblokken vuil of zijn deze laatste geglazuurd - dit gaat meestal gepaard met piepen. Maak eerst alles zorgvuldig en zonder resten achter te laten schoon met remmenreiniger. Als er geen verandering optreedt, vervang dan de remblokken. Als er nog steeds geen significante verbetering optreedt, zijn je remmen waarschijnlijk ondermaats of sterk verouderd. Bij schijfremmen kunnen grotere remschijven en gesinterde remblokken met veel wrijving de situatie verhelpen. Bij velgremmen kunnen nieuwe, stijvere remarmen of remlichamen verbetering brengen.

Je rijdt door een plas en wilt remmen voor de volgende bocht, maar wat is dat: je rem remt nauwelijks af en piept zo erg, dat voorbijgangers zich omdraaien.

Sommige combinaties van velgen of schijven en remblokken reageren gevoelig op nattigheid en vuil en veroorzaken het onaangename geluid door snelle wisselingen tussen statische en glijdende wrijving. Normaal gesproken maak je de schijf of remflank en het remblok gewoon weer droog - wat volkomen normaal is voor bijvoorbeeld fietsers met velgremmen.
Als dit echter niet helpt, moet je dringend de oorzaak ophelderen, want het kan zelfs gevaarlijk zijn om zo langdurig in de regen rond te rijden. Een andere oorzaak bij zowel velg- als schijfremmen kan de uitlijning van de remblokjes zijn. Het opnieuw uitlijnen van de remklauw of het iets afschuinen van de remblokken kan het piepen wegnemen. Als dit niet helpt, is er iets mis met de wrijvingseigenschappen van de remblokken. In dat geval zijn nieuwe remblokken aan te bevelen - de oude zijn waarschijnlijk vervuild door olie, geremd of geglazuurd of verhard. Een controle van de omringende onderdelen en, indien nodig, het zorgvuldig verwijderen van olie- of vetresten is verplicht vóór montage. Nieuwe schijfremblokken mogen ook alleen volgens de specificaties van de fabrikant worden ingeremd, zodat ze hun volledige remkracht bereiken.